Tuesday, September 13, 2011

ျဂိဳလ္သားတစ္ေယာက္

“ခ်စ္ဆူးေရ” နင့္ကိုမေတြ႔ရတာပဲ ၉ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ျပီ ခုေနမ်ားေတြ႕လိုက္ရရင္မွတ္ေတာင္ မွတ္မိပါ့ဦးမလားမသိဘူး ေျပာစမ္းပါဦး နင္ေခ်ာလာသလား? အရင္႐ုပ္ပဲလား?
 အင္း...၉ႏွစ္ဆိုေတာ့ငယ္႐ုပ္ေတြေပ်ာက္ကုန္ေလာက္ေရာေပါ့ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား? ဒါပဲေနာ္ခ်စ္ဆူး နင့္ဓါတ္ပံုငါ့ဆီပို႔ဖို႔မေမ့နဲ႔ဦး က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ bye!! ”

ထိုင္းမွာေနတဲ့သူ႔အစ္မက မေလးမွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူ႔ဆီဖုန္းလွမ္းဆက္တာပါ၊ ဟိုကဖုန္းခ်သြားမွသူျပန္စဥ္းစားမိတယ္
သူေခ်ာလာသလား? အ႐ုပ္ဆိုးဆိုးၾကီးျဖစ္သြားသလား? နဂို႐ုပ္ပဲလား? အဲဒီအေမးကိုေျဖဖို႔ရာနည္းနည္းခက္ေနတယ္ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူမွန္မၾကည့္ျဖစ္တာပဲ ၉ႏွစ္ေက်ာ္ေနျပီ
သူမ်ားမ်က္ႏွာေတြခ်ည္းလိုက္လိုက္ၾကည့္လြန္းလို႔သူ႔မ်က္ႏွာ သူျပန္ၾကည့္ဖို႔ေမ့သြားတယ္ ဒီလိုနဲ႔သူေ႒းကိုမွန္တစ္ခ်ပ္ဝယ္ခဲ့ေပးဖို႔သူေျပာလိုက္တယ္
“မွန္”ကို မေလးလိုမေျပာတတ္လို႔ေတာ္ေတာ္ၾကီးဂြက်ေနလိုက္ေသးတယ္ ၊ ေနာက္မွသူေ႒းကသေဘာေပါက္သြားတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာသူေ႒းက သူ႔အတြက္မွန္တစ္ခ်ပ္ယူလာခဲ့တယ္၊ မွန္ကိုအခန္းထဲယူသြားျပီးၾကည့္မယ္အလုပ္မွာ ဘာမွန္းမသိရင္ေတြဘာေတြေတာင္ခုန္ေနလိုက္ေသးတယ္။
မေတာ္ သူ႔႐ုပ္က ကိုးရီးသားမင္းသားလိုေခ်ာေနရင္ဆိုတဲ့အေတြးကတစ္မ်ိဳး ၊ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္လိုေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖစ္ေနရင္ဆိုတဲ့အေတြးကတစ္မ်ိဳး သူ႔စိတ္နဲ႔သူ ဝူးဝူးဝါးဝါးျဖစ္ေနတာပါ။
ဒီလိုနဲ႔မွန္ကိုမ်က္ႏွာေ႐ွ႕တည့္တည့္မွာသူေထာင္လိုက္ပါတယ္ မ်က္လံုးေတြကိုေသေသခ်ာခ်ာဖြင္႔လိုက္ပါတယ္
အၾကည့္ေတြကိုမွန္ထဲကပံုရိပ္ဆီအကုန္လႊတ္လိုက္ပါတယ္........
..........................................
..........................................
..........................................
 “ခြမ္း”ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူသူ႔အခန္းပတ္ပတ္လည္မွာ မွန္အစအနေတြလြင္႔စင္ျပန္႔က်ဲကုန္တယ္၊
 လူတစ္ကိုယ္လံုးလည္းနတ္က်ေနသလိုတဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္....

 “အဲဒါ...... အဲဒါ....အဲဒီမွန္ထဲမွာေပၚေနတာ....ကိုးရီးယားမင္းသားတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး... ေမ်ာက္တစ္ေကာင္လည္းမဟုတ္ဘူး...
  အဲဒါ... လူေတာင္မဟုတ္ဘူး... အဲဒါ...အဲဒါ....ျဂိဳလ္သားတစ္ေကာင္ပဲ.... ဟုတ္တယ္....ျဂိဳလ္သား....ျဂိဳလ္သား....!!!!!! ”

ဝ႐ူးဝ႐ူးနဲ႔သူ႔ပါးစပ္ကအသံေတြထြက္လာတယ္...
သူသိလိုက္ျပီ ေျခာက္ေျခာက္ခ်ားခ်ားးၾကီးကိုသိလိုက္ရျပီ  သူ...လူစားလဲခံလိုက္ရျပီ ..။
၉ႏွစ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့ကာလမွာ “သူ”ဆိုတာဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ? သူ႔မ်က္လံုးႏွစ္လံုးက ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တာကိုအခြင္႔ေကာင္းယူျပီး ဘယ္သူကသူ႔ကို
ျဂိဳလ္သားတစ္ေကာင္နဲ႔အစားထိုးခဲ့သလဲ? သူ႔အေတြးေတြခ်ာလပတ္ရမ္းကုန္တယ္။
.......................
.......................
“ကယ္ပါ”
“တန္ခိုး႐ွိတဲ့နတ္တစ္ပါးပါး က်ေနာ့္ကိုကယ္ပါ”
“က်ေနာ့္အဝန္းအဝိုက္ေတြ အလ်ားအနံေတြ ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္ကုန္ျပီ”
ဘလပ္ဘလပ္နဲ႔သူေအာ္ဟစ္ေနမိတယ္။
ကယ္ပါ ဆိုတဲ့စကားဟာ သူ႔ရဲ႕ငယ္ပါလည္းမဟုတ္တဲ့အတြက္ နတ္ေတြနား႐ႈပ္ကုန္မွာစိုးလို႔
႐ွင္းေအာင္လည္းသူၾကိဳးစားပန္းစားေျပာရေသးတယ္
“ကယ္ပါ”
“ကယ္ပါ”
“ကယ္ပါ”
ဆိုရရင္ ..ေအာ္ေနရင္းတန္းလန္း ေျပာေနရင္းတန္းလန္းမွာ သူ...လံုးဝ..ပစ္စလက္ခတ္ကို ခိုကိုးရာမဲ့သြားတယ္။

ထိုင္းကသူ႔အစ္မဖုန္းဆက္လာမွာေၾကာက္လို႔ အဲဒီေန႔ကစျပီးသူဖုန္းကဒ္ေျပာင္းလိုက္တယ္၊
ၾကည့္မွန္တစ္ခ်ပ္ကို႐ိုက္ခြဲျပီးတဲ့ေနာက္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၾကီးျဖစ္သြားတဲ့သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္းေတြက ကြယ္ရာမွာ“ေဂါက္”လ႔ိုေခၚၾကတယ္။
တခါတခါ ေကာင္းကင္ကိုမိုက္ၾကည့္ၾကည့္ျပီးသူ႔ပါးစပ္ကေဟာဒီစကားေတြလည္းထြက္လာတတ္ေသးတယ္...
“မေအေပးျဂိဳလ္သား”တဲ့...။  ။

ေျပာရမယ္ဆိုရင္...ဇာတ္လမ္းကေက်နပ္စရာလည္းေကာင္းတယ္ ေၾကကြဲစရာလည္းေကာင္းတယ္ ဟုတ္တယ္ေလ ဒီကမၻာမွာ႐ွိတဲ့ဘယ္လိုလူသားတစ္ေယာက္ကမ်ား
ကိုယ့္မ်က္ႏွာ ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာမွတ္လို႔ မွန္ေထာင္ၾကည့္မွျမင္ရတဲ့မ်က္ႏွာကေရာ ကိုယ့္မ်က္ႏွာအစစ္ဟုတ္လို႔လား? ဓါတ္ပံုထဲကပံုရိပ္ေတြေရာ ကိုယ့္မ်က္ႏွာနဲ႔
ပတ္သက္လို႔လူတကာရဲ႕မွတ္ခ်က္ေတြဆိုတာကေရာ အေျခအေနမွန္နဲ႔ဘယ္ေလာက္နီးစပ္လို႔လဲ?
တကယ္ေတာ့.... လူဆိုတာ ကိုယ့္မ်က္ႏွာနဲ႔ကိုယ္ နီးမလိုနဲ႔ေဝးေနၾကရတဲ့ သနားစရာသတၱဝါပဲမဟုတ္လား?
 ျပႆနာက မ်က္လံုးကို မ်က္ႏွာမွာတပ္ထားတာကစတာပဲ
။   ။

(အပံုကိုgoogleကယူပါတယ္)

0 Responses: